انتهای رویای الهه عزیز

ماهی های این خانواده عموما" کوچک بوده و حتی نگهداری نمونه های بالغ آن نیز در آکواریوم عملی نیست.از اختصاصات آن ها چشم های بزرگ،دهان بزرگ و دو باله ی پشتی مجزا است که دومین باله از نظر شکل و اندازه مشابه باله ی مخرجی می باشد.همان گونه که از اسم آن ها پیداست،بیشتر ماهی های کاردینال قرمز رنگ بوده ولی برخی از آن ها سیاه،زرد و یا ترکیبی از این رنگ ها می باشند.علائم سیاه روی بدن آن ها از عوامل تشخیص گونه های مختلف به حساب می آیند.

این ماهی ها خجول بوده و روز ها در پناهگاه های خود پنهان شده و دارای فعالیت شبانه می باشند.هرگز نباید آن ها را با ماهی های کوچک دیگر در آکواریوم نگهداری نمود،در غیر این صورت هر شب از تعداد آن ها کاسته خواهد شد.در طبیعت معمولا" از صدف های حلزونی به عنوان پناهگاه استفاده می نمایند.در این گونه موارد،ماهی انگل حلزون نشده بلکه فقط از پوشش صدفی آن به عنوان پناهگاه استفاده می نماید.برای نگهداری آن ها در آکواریوم حتما" باید پناهگاه های مناسب در آکواریوم تعبیه شود.اگر این ماهی ها بدانند که در مواقع لزوم به آسانی می توانند خود را پنهان نمایند،حالت خجول بودن آن ها کاهش می یابد.

امکان تخمریزی ماهی های کاردینال در آکواریوم های خانگی مانند آکواریوم های عمومی وجود دارد.در برخی از گونه ها دوره ی رشد و نمو تخم در داخل دهان ماهی انجام می گیرد.در صورتی که برخی دیگر برای این منظور در داخل صدف نرم تنان لانه می سازند.تخم ها معمولا" بر روی سطح صاف داخل صدف ریخته می شود.در هر تخمریزی معمولا"۱۰۰ عدد تخم یا بیشتر ریخته می شود.

از ماهی های این خانواده حدود بیست گونه در خلیج فارس و دریای عمان زندگی می کنند که ارزش شیلاتی ندارند و حتی تاکنون استفاده هایی از آن ها برای نگهداری در آکواریوم نیز صورت نگرفته است.

لینک منبع

نظرات شما عزیزان: